Etiquetas
existencialismo inocente, Poesia, postulacion, rapot, razonamiento utopico, reflexiones, verbales, verdades a medias, verso
/ Demasiado tempo físico
/ expostos a este fenómeno físico,
/ sábese que implica
/ unha mellora gradual da saúde que permanece
/ en casos como os atopados na cidade de Chernobyl
/ Foi para min, unha sorpresa inesperada sen poder levar o móbil
/ Recibir en toda a miña figura sensible,
/ Nunca podo esquecer esa pura noite
/ que con atrocidades, paréceme aterrador
/ pero mentindo piadosamente nunha rica cea
/ cunha singularidade implícita,
/ De todos os xeitos sentín as pistas
/ Como un raio, dividíame en dous
/ ou coma se sufrise dos efectos colaterais dos casos
/ dunha píldora maliciosa que permanece,
/ na fase de proba
/ Así é como as noticias máis grosas,
/ que o meu existencialismo inocente non podía dixerir e seguir pescando
/ ter a cabeza noutro lugar, de cheiro á regaliz
/ E non o que eu diría un final feliz
/ por un día duro, feliz e agradable
/ por coñecer un método de estudo infalible e non arrogante,
Ben, aínda non recordo ben.
/ A razón da miña felicidade interior a cen,
/ e ciertamente creo que non había razón
/ nin verdadeiro nin aparente no corazón,
/ ou polo menos dunha forma moi clara,
/ Con todo, durante todo o día, deume a vara,
/ Atopei envolto nunha atmosfera de cordialidade, calma e tranquilidade
/ e doutra banda nun determinado antigo continente anarquista,
/ Os habitantes que viviron alí, sobre todo amables
/ sufriu o máis grande e máis horrible, de todos os sufrimentos inimaginables
/ Un desastre como dixen, de natureza subliminal
/ me mentres pensaba en estudar, unha sensacional carreira universitaria
/ que coincidente tería moito que ver, co inofensivo desastre de Chernobyl
/ aquel día decateime algo máis que unha lección ilusoria para detestarme como individuo
/ Así que, sen máis preguntas do necesario, ocórrelle
/ e dirixíndome, fixen a casa-comedor
/ Escribín unha canción chea de sabores de cheiros gastronómicos,
/ finalizando así o último dos meus días económicos especiais,
/ Na miña graciosa infancia,
/ se queres saber máis animarme, a escuridade coa graza
/ que o meu corazón esconde para non vivir avergoñado,
/ por certo o agarimo aínda está en bebes gozando
/ eo fin de semana na sierra madrilena apago.
