Etiquetas
A Coruña, Anton Avilés Taramancos, Aturuxo, Atlántida, «Pequeno canto para un peito xoven», «A frauta i o garamelo», língua galega, lengua gallega, Novia, Quatro Ventos, Tapal, Xosé Antón Avilés Vinagre
Vives no soave corazón da choiva,
d’ista salvase noiva que me alerta
na quentura das eiras amorosa.
A morriña dos albres no teu corporal
de delgadas sórdidas,
no teu acordeón ferindo o vento.
Iste ouriol senlleiro do teu froito,
de esmorecidas corredoiras lennes
durmindo encol do verde en que eres nado.
Meu leviàn paxaro, compañero
das fenestras da tarde, das fenestras
de todo-los paxaros apagados.
Pol’a melancolía dos fieitos
escorre o teu cristal, e levo longas
verbas de amiga choiva no meu albre.
