Fermín Bouza-Brey ( Seitura, 1955 ) “Agarimo”

As mans como navíos,

asulcan teu cabelo,

mar que se escacha en fíos

na frente sete-estrelo.

Sob as douradas olas

o corazón moiña,

e enfoulas as almas tolas

a infinida fariña.

O misterioso goce,

que sofre o espirito lene,

relampa no teu doce

ollar para-selene.

Dun recanto do ceo
meu amor estreleiro,

pra pousar no teu seo,

prisa un bico luceiro.

E, alcendendo a candea
da venturanza mina,

canta a boa serea:

-“Acariña, acariña…”.