Folleou nos vieiros do mar
insospeitados atlas de estrelas
e a partitura das maregadas
que a eslora quer desacompasar.
Atracou outras noite
as constelacións artificiaes
das cidades varadas
dibuxadoras da sorrisa
dos oitavos pecados capitaes.
No seu lírico álgum da Ría
rubran antípodas decoracións.
O seu remo soneante
as vegadas
sofre un exerto de nordecía.
Trouxo de cada meridian
uns ouvidos políglotas
un novo retrato do splenn
e un taravico tatuado na man.
Nas tardes deitadas ó sol
o cachimbo saudoso
ven a follear o xornadario
interliñado nas follas do rol.
O serán
vainzos zugando o sangue
Hai un ronsel que nos chama
S.O.S.
A cruz dos afogados
no con
ergue o seu crucificado radiograma.
V12UD4 