Arde en bulla o Ribeiro;
ferven os eidos todos a cachón
n’un rebumbiar triunfante y-algueireiro;
henchese o val entero
de alegre animación.
È o tempo da colleita
que cobiza o labriego ribeiràn.
È a canción da esperanza satisfeita
que vèn sempre envolveita
no novelo do afán.
A terra deloirada
arrecende, abafante de lentor,
n’un cheiro de fartura traballada
que estivo da esperada
n’un ano de labor.
Pol-as viñas adiante,
soltos en baralleira libertà,
corren formando xolda baduante
os cantos da troulante
e barril mocedà.
Estoupan os viñedos
en risas e aturuxos a montòs,
porque os vindimiadores, sempre ledos,
dous seus días acedos
tamèn fan diversiòs.