Preto d’os Castros do Trelle,
N’unha frorida ribeira
Onde moitas clás de froitos
E d’albores vexetan,
Erguense as humildes chouzas
De San Pedro de Moreiras;
Probe aldeiña onde teño
As minas grorias d’a terra,
O niño d’os meus amores,
Os recordos que m’alentan;
N’ela vin a lus d’o día
E pol-a noite as estrelas;
Alí pensando n’o ceo
Vertin as vágoas primeiras;
Alí miña nai amante
Arrulóume satisfeita
Ó son queixumbroso e brando
D’as cantiguiñas gallegas;
Alí, no seu Camposanto
Onde debaixo d’as erbas
Dormen ó sono d’a morte
As minas amadas prendas,
¡Cantas veces eu rezaba
Pensando choroso n’elas!
Alí non hay fror non monte
Que nos meus sonos non vexa,
Non souto que non conozca,
Non camiño que non sépia;
Inda escoito o son doorido
Das catro campás d’a eirexa,
Cal si falando viñesen
A contarme tristes queixas,
¡Ay probe aldea… adeiña
De San Pedro de Moreiras,
Cantos sospiros me costas
E cantos ayes me levas!…
Asina dixo un coitado
Galleguiño, alá n’América,
Cando morto de soedades
Pensaba n’a súa Aldea.
¡Ay! os probriños gallegos
Morto queren á sua terra…
E van morrer sin consolo
Sempre lonxe… lonxe d’ela!!
V12UD4 